All posts by : Diegem Cross

Bijna 700 dagen bleef Marianne Vos weg uit het veld, vorige week kwam ze terug met een vierde plaats in Antwerpen en nu zes dagen later was ze al de beste in Diegem. In de zesde manche van de Superprestige Ladies Trophy versloeg ze Sanne Cant, die in de stand ondertussen drie straten voorsprong heeft op de concurrentie.

Ellen Van Loy, tweede in die stand en vorig jaar nog winnares in Diegem, moest forfait geven wegens ziekte. Sophie de Boer knalde al in de eerste ronde spectaculair tegen een paaltje, maar was wel nog mee in de aanvankelijk heel ruime kopgroep. Ook Vos kon ondanks haar startplaats achteraan vrij snel opschuiven.

In de tweede ronde plaatste Cant een eerste duidelijke versnelling, met Vos, Katerina Nash en Nikki Brammeier konden slechts drie rensters aansluiten. Brammeier moest snel weer afhaken, ook voor Nash lag het tempo duidelijk iets te hoog. En zo ontstond een mooi duel tussen Cant en Vos. Het was tijdens de voorlaatste ronde in de zandstrook, dé specialiteit van Cant, dat de beslissing viel. Echter niet zij, maar wel Vos sloeg er een kloofje van enkele seconden. De Belgische kampioene deed er alles aan om de opgelopen achterstand opnieuw weg te werken, maar Vos gaf geen krimp en mocht juichen.

Vos: “Sanne maakte het me echt niet makkelijk”

“Uiteraard ben ik hier heel blij mee”, verklaarde Vos. “Mijn vierde plaats in Antwerpen was al veelbelovend, maar echt meespelen voor winst is natuurlijk nog iets anders. Ik kon voorsprong nemen doordat ik enkele stroken na mekaar stevig kon doortrekken, maar ik moet zeggen dat Sanne het me echt niet makkelijk maakte. Ook in het begin had ik al enkele stevige inspanningen moeten leveren. Zo liep het in de eerste ronde zeker niet vlekkeloos op de schuine kant, maar gelukkig kon ik vervolgens vrij vlot opschuiven om mijn plaats vooraan in te nemen.”

Meteen is duidelijk dat Vos eind januari in Luxemburg een kandidate zal zijn om de wereldtitel – de achtste in haar geval – te veroveren. “Nou, ik verwacht dat heel wat rensters tegen dan nog wel enkele stappen zullen zetten, al hoop ik dat van mezelf ook.”

Cant laat het liggen in het zand

Hoewel Cant opnieuw een uitstekende zaak deed met het oog op de eindzege, was ze in Diegem in de eerste plaats toch ontgoocheld. “Ik ben vooral slechtgezind omdat ik het precies in het zand heb laten liggen. Ik weet niet wat er precies verkeerd liep tijdens die voorlaatste passage, maar ik verloor een handvol seconden. Ik dacht wel dat ik nog zou kunnen terugkeren, maar het lukte niet meer. Marianne is natuurlijk een wereldtopper en dat liet ze vandaag al even zien. Ze heeft duidelijk niet veel wedstrijden nodig om op niveau te geraken. Ze wordt een belangrijke factor de volgende crossen.”

Topweekendje voor Mathieu van der Poel. Ook in Diegem pakte de Nederlander de zege, net als 24 uur eerder in Heusden-Zolder. Van der Poel haalde het na een spannende strijd van Kevin Pauwels en Lars van der Haar. Wout van Aert kende pech, maar blijft leider in de Hansgrohe Superprestige.

Ongelooflijk veel volk in wat wellicht de drukst bezochte veldrit van het seizoen was. En een (kerst)sfeer om u tegen te zeggen. En uiteindelijk ook met een koersverloop en winnaar die elke organisatie wil. Met Mathieu van der Poel, Kevin Pauwels, Lars van der Haar, Tom Meeusen en een bijzonder onfortuinlijke Wout van Aert in een hoofdrol.

Van der Poel maakte indruk in de beginfase. Ook Meeusen, Van der Haar en Van Aert lieten zich opmerken. Maar halfkoers troepte toch nog veertien man samen, ondanks de zware omloop. Tot het tempo voorin opnieuw opgedreven werd en het echt helemaal scheurde. Mee voorin: Mathieu van der Poel, Lars van der Haar, Kevin Pauwels, Tom Meeusen en Wout van Aert.

Van vijf naar vier

Maar Van Aert kende pech, op iets meer dan twee ronden van het einde brak zijn versnellingsapparaat af. Het kwartet overblijvers hield elkaar gezelschap tot diep in de finale, al hing vooral Tom Meeusen een paar keer aan het rekkertje. In de slotronde zette Kevin Pauwels alles op alles, maar Van der Poel en Van der Haar toonden toch iets meer vinnigheid.

Finaal was het de wereldkampioen die met een risicovol en spectaculair manoeuvre in één van de laatste bochten als eerste de laatste rechte lijn opdraaide en die positie in de sprint niet meer uit handen gaf. Kevin Pauwels toonde zich net dat tikkeltje sneller dan Lars van der Haar in de strijd voor plaats twee. Tom Meeusen en Laurens Sweeck maakten de top vijf vol, terwijl Wout van Aert met een fikse remonte alsnog de schade beperkte én leider blijft in het klassement.

“Tactisch gekoerst”

“Twee op twee dit weekend. Dat doet deugd”, glunderde Mathieu van der Poel na het doorspoelen van de eerste emoties. “Het lijkt alsof de wisselvalligheid er nu toch wel wat uit is. Ik hoop nu dit niveau te kunnen aanhouden tot het WK in Heusden-Zolder. Dat ik daar topfavoriet zal zijn? Eén van, dat klopt. Maar niet dé topfavoriet. Maar het klopt wel dat het rondje daar op mijn lijf geschreven is, net zoals deze omloop hier in Diegem.”

Wat het verschil maakte tussen Van der Poel en zijn twee belangrijkste concurrenten? “Tactiek, denk ik. Ik heb vandaag vooral in de slotronde zeer tactisch gefietst. Gesprint naar elke bocht alsof ik naar de streep sprintte. Omdat ik wist dat ik in eerste positie moest opdraaien. Eigenlijk denk ik dat Kevin Pauwels vandaag de sterkste was. Ik daarentegen de meest tactische.”

Foto’s: © Photopress.be/Tekst: Nico Dick

Veel wint ze niet, maar in Diegem heeft Ellen Van Loy op indrukwekkende manier een allereerste zege in de Superprestige Ladies Trophy geboekt. Van in de eerste ronde reed ze weg van de gezamenlijke concurrentie om uiteindelijk na een lange solo Sanne Cant en Eva Lechner naar de dichtste ereplaatsen te verwijzen.

“Het lijkt wel alsof ik momenteel doe wat ik wil”, vertelde een uiterst tevreden Van Loy. “Enkele weken geleden kende ik een moeilijke periode, maar de jongste weken gaat het voortvarend. Zaterdag was er al een eerste podiumplaats in een Wereldbeker en nu dit. Het is plezant fietsen op deze manier. Ik hoop deze vormcurve nog te kunnen doortrekken en dan moet het mogelijk zijn om een resultaat neer te zetten in de kampioenschappen. Ik praat niet meteen over winnen, maar een dichte ereplaats moet dan toch zeker haalbaar zijn.”

Van Loy wachtte in Diegem niet lang om haar gestegen vormpeil te etaleren. Reeds in de aanvangsronde liet ze haar concurrenten ter plaatse. Cant probeerde wel te reageren, maar ook zij moest toezien hoe Van Loy steeds verder wegreed. De Belgische en Europese kampioene zag zelfs Helen Wyman terugkeren in haar spoor. Er ontspon zich een boeiende strijd met de tweede plaats als inzet. De twee zagen eerst Sabrina Stultiens terugkeren, toen die weer loste was het Lechner die zich nog kwam mengen in de debatten. In de slotronde toonde Cant zich de betere, in een prangend spurtje versloeg Lechner Wyman voor de derde plaats.

“Ik vond vandaag niet echt mijn ritme”, zei Cant, die de leiding in de stand opnieuw overneemt van de als zevende gefinishte Jolien Verschueren. “Ik wilde wel mee met Ellen, maar het lukte echt niet. Blijkbaar heb ik het vaak moeilijker met een tweede wedstrijd op evenveel dagen. Ik heb dan ook vrij snel de beslissing genomen om me vooral op de tweede plaats te focussen. Ik heb dus even getemporiseerd om er nog een snelle slotronde te kunnen uitpersen.”